شاید این مطالب برایتان مفید باشد
به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، فاطمه سادات طبائی به سیاق بیشتر غزل‌سرایان روزگارش، غزل رایج و معمول این روزها را برای سرودن انتخاب کرده است. زبان و فضای اشعارش نئوکلاسیک است و در فضایی که انتخاب کرده، تصاویر و مضامین موفقی را ارائه داده است.
«گریزگاه» ۳۰ شعر موزون با موضوعات اجتماعی، عاشقانه و مسائل انسانی را در بر دارد.
اسماعیل امینی، استاد زبان و ادبیات فارسی در نشستی که برای این اثر در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد، این سوال را مطرح کرد که وقتی شعر می شنویم، بیشتر از همه، چه چیزی از شعر را می شنویم؟
وی پاسخ داد: بیشتر افرادی که شعر را گوش می‌کنند، دنبال این هستند ببینند حرف های مورد علاقه آن ها در شعر هست یا خیر؟ اما در این اشعار، راوی شعر لزوما شخص شاعر نیست. بعضی از شعرهایی که در این دفتر هست، مضمون سازی است.
افسانه غیاثوند، استاد زبان و ادبیات فارسی نیز در این باره گفت: این کتاب از این که صرفا به زیبایی‌های ظاهری شعر بپردازیم، مبرا است. در بعضی از اشعار کتاب با نگاهی از سر مطالبه‌گری توأم با خشم و خشونت صحبت شده است. بعضی از بیت ها گزارشی است از رنج شاعر.
در شعری از این مجموعه می‌خوانیم:
بزن به ریشه‌ی من ای تبر خداقوت
من آن بتم که خودم را خدا نمی‌بینم
به گل نشسته اگر کشتی من و تو هنوز
به جز تو در نظرم ناخدا نمی‌بینم
بیا دوباره مرا عاشقانه نفرین کن
که خیر و عافیتی در دعا نمی‌بینم
تو کی به این دل من پشت پا زدی رفتی
که از تو در غزلی رد پا نمی‌بینم
کنار شادی وخنده نشسته‌ای افسوس
که در کنار تو یک آشنا نمی‌بینم
کتاب «گریزگاه» در ۶۸ صفحه توسط انتشارات ایهام به چاپ رسیده است.
منبع
