شاید این مطالب برایتان مفید باشد
به گزارش ایرنا، تیم ملی هنرهای رزمی سواره ایران که برای شرکت در مسابقات انتخابی جام جهانی در شاخه کمان گیری روی اسب به پاکستان اعزام شده بود، با کسب جایگاه سوم مسابقات به رقابت‌های جام جهانی راه یافت. ملی پوشان کشورمان در سبک سریال شوت مقام سوم تیمی را کسب کردند، در سبک کاباک گرشا قورچیان به نشان نقره رسید و تیم ایران در جایگاه دوم ایستاد و در سبک کاشای نیز گرشا قورچیان مدال طلا را از آن خود کرد.
به این ترتیب با در نظر گرفتن مجموع امتیازات در بخش انفرادی مسابقات گرشا قورچیان عنوان نایب قهرمانی را به خود اختصاص داد و تیم ملی ایران پس از قزاقستان و ترکیه در جایگاه سوم ایستاد و جواز حضور در جام جهانی را به دست آورد.
گروه ورزش ایرنا برای آشنایی بیشتر با این رشته و برنامه نمایندگان کشورمان با علی قورچیان یکی از قهرمانان نامدار و صاحب کرسی در فدراسیون بین‌المللی به صحبت نشست.
متن کامل این مصاحبه شرح زیر است؛
آقایان قورچیان سوارکار و تیراندازی ۲ هنر همزاد فرهنگ ایرانی هستند. آیا کمانگیری روی اسب و هنرهای رزمی سواره نیز در زمره فعالیت‌های ایرانی قرار دارد یا به نام کشور دیگر ثبت شده است؟
برای شناخت بهتر این رشته باید نگاهی به تاریخ و تمدن ایران زمین داشته باشیم. در غار دوشه لرستانی سندی حک شده که نشان از کمانگیری روی اسب دارد و این هنر سواره برای شکار در آن زمان مورد استفاده قرار می گرفت. قدمت آن نیز به ۱۰ تا ۱۲ هزار سال پیش بر می‌گردد. در گذشته کمانگیری روی اسب برای شکار و همچنین جنگ و گریز بود اما امروز به صورت یک رشته حرفه‌ای درآمده است.
کره جنوبی هم ادعای این رشته را دارد؟
این رشته در فدراسیون جهانی کمانگیری با اسب به نام کشوری ثبت نشده اما من در مقاله‌ای که در فدراسیون جهانی ارائه دادم با سند اعلام کردم که ایرانی‌ها از هزاران سال پیش این هنر رزمی را داشتند. امیدوارم با تلاش بیشتر بتوانیم این رشته بین‌المللی را به نام ایران ثبت کنیم. ما مدت کوتاهی است که با فدراسیون جهانی همکاری داریم اما نتایج و کرسی‌های خوبی در این فدراسیون کسب کردیم.
در فدراسیون جهانی هم سمت دارید؟
بله من عضو فدراسیون جهانی کمانگیری روی اسب هستم. همچنین رئیس کمیته آموزش این فدراسیون و داور و مربی درجه یک این رشته نیز هستم.
باید قهرمانی‌های زیادی هم در کمانگیری بر روی اسب داشته باشید؟
بله من ۲ عنوان قهرمانی و یک عنوان سوم جهان را نیز دارم و اکنون عضو تیم ایران هستم.
به همراه پسرتان؟
بله گرشا پسرم اما رنکینگ او در سطح جهان بسیار بالاتر از من است و دخالتی هم در اعزام‌های وی به مسابقات جهانی ندارم. نتایج و مدال‌های وی به همراه نتایج من و احمد رحمانیان مسیر صعود تیم را به رقابت‌ها جام جهانی هموار کرد.
پس باید بگوییم شاگرد از استاد عبور کرده است؟
گرشا استعداد بسیار خوبی دارد. نتایج و مدال‌های او به همراه عملکرد من و احمد رحمانیان موجب شد تا ایران سهمیه حضور در جام جهانی این رشته را کسب کند. البته تیم ما با سه نفر اعزام شد و ذخیره نداشتیم در حالی که گروه ایران یکی از سخت‌ترین گروه ها بود که ترکیه و قزاقستان در آن حضور داشتند.
جام جهانی این رشته هر چند سال یکبار برگزار می‌شود؟
با تصمیم فدراسیون جهانی هر ۲ سال یکبار برگزار می‌شود. تاکنون حضور تیم‌های ایران، ترکیه، کانادا، آمریکا و قزاقستان در آن قطعی است. در اروپا نیز کشورهای مجارستان و لهستان صاحب سبک هستند. در آسیای شرقی نیز احتمال صعود کره‌جنوبی، مغولستان، چین و اندونزی وجود دارد.
یکی از مشکلات حضور سوارکاران در مسابقات بین‌المللی اعزام با اسب است. شما هم این مشکل را دارید؟
مسابقات کمانگیری روی اسب متفاوت برگزار می‌شود. سوارکار تا روز مسابقه نمی‌داند از کدام اسب استفاده می‌کند. در مسابقات قرعه کشی می‌شود تا اسب سوارکار مشخص شود. این کار را کمی سخت کرده چون سوارکار برخی مواقع شناختی از اسب ندارد.
برای ترویج بازی‌ها، بُعد آموزش بسیار مهم است. چه اقداماتی در این زمینه انجام شده است؟
مسابقه کمانگیری روی اسب نامش با بازی بومی و محلی گره خورده است. در حدود ۲۵ درصد جامعه ما روستایی یا عشایری هستند و برخی از آنان پرورش اسب دارند. اسب بخشی از زندگی عشایری است و در صورت آموزش می‌توانیم از ظرفیت عشایری کشور برای توسعه این ورزش کمک بگیریم.
کار راحتی نیست. هم باید سوارکار را آموزش بدهیم و هم اینکه اسب آموزش دیده باشد.
بله این کار را سخت کرده اما بسیاری از روستائیان و عشایر کشور در تربیت اسب ماهر هستند و ما حتی می‌بینیم که در جشن‌های مختلف تیراندازی با تفنگ روی اسب برگزار می‌شود.
هزینه این رشته بالا است؟
بله ما در سالیان گذشته بیشتر هزینه شخصی داشتیم. در این دوره فدراسیون بومی و محلی کمک کرد تا اعزام شویم. این رشته از کمیته خارج و اکنون با انجمن اداره می‌شود. حمایت از رشته کمانگیری روی اسب می‌تواند دغدغه ورزشکاران را برطرف کند.
چگونه می توانیم از بازی‌های بومی کشور رقابت بین‌المللی بسازیم؟
این کار نیاز به آموزش دارد و باید ابتدا ما این بازی را در سطح جامعه خود توسعه دهیم و در ادامه بتوانیم آن را به جوامع بین المللی معرفی کنیم. این کار باید در بعد زیرساختی، آموزش و رسانه مورد توجه قرار گیرد.
منبع
