کاهش تغییرات اقلیمی به کمک مصالح ساختمانی

به گزارش گروه علمی ایرنا، وبگاه ارث در گزارشی آورده است: تغییر اقلیم دیگر فقط یک خطر احتمالی نیست بلکه پیش‌روی ماست و بر همه‌چیز، از آب و هوا گرفته تا هوایی که تنفس می‌کنیم، تأثیر می‌گذارد. اما اگر راه‌حل این مشکل بزرگ در مصالح ساختمانی خانه‌های خودمان باشد، چه؟

«آیا ممکن است مصالح ساختمانی رایج، همان موادی که برای ساختن خانه‌ها و جاده‌های خود استفاده می‌کنیم، کلید کاهش تغییرات اقلیمی را در خود داشته باشند؟» دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا، دیویس (UC Davis) و دانشگاه استنفورد آمریکا در پژوهش جدید خود، این سؤال را مطرح کردند.

الیزابت وَن رویجن (Elisabeth Van Roijen)، سرپرست گروه پژوهشی، گفت: چه می‌شود اگر بتوانیم از موادی که در مقادیر زیاد تولید می‌کنیم برای ذخیره کربن استفاده کنیم؟

گروه پژوهشی قابلیت عظیم مصالح ساختمانی روزمره مانند بتن، آسفالت، پلاستیک و آجر برای ذخیره دی‌اکسیدکربن را بررسی کردند.

ترسیب کربن فرآیندی است که برای دستیابی به این هدف انجام می‌شود. ترسیب کربن به روند ذخیره کربن موجود در هوا، در خاک و گیاهان گفته می‌شود. این روند با ذخیره کربن از هوا باعث می‌شود که از میزان گازِ گلخانه‌ای دی‌اکسیدکربن کاسته شده و به بهبود کیفیت هوا کمک کند. ترسیب کربن به معنای رسوب دادن و تخلیه کربن موجود در جو است.

بتن، یک ماده ساختمانی است که در مقادیر انبوه تولید شده است و قابلیت چشمگیری برای ذخیره کربن برای مقابله با تغییرات اقلیمی دارد. سالانه بیش از ۲۰ میلیارد تن بتن تولید می شود. ساخت بتن بسیار ساده است. با مخلوط‌کردن چهار ماده اصلی می‌توان بتن تولید کرد: سیمان، آب، ماسه و شن.

ادغام زیست‌توده در فرآیند ساخت بتن راهی فوق‌العاده برای پایدارترساختن ساخت‌وساز و کاهش ردپای زیست‌محیطی ما است.

یکی از روش‌های رایج، افزودن الیاف طبیعی مانند کنف، کتان یا بامبو به مخلوط بتن است. این الیاف به عنوان تقویت‌کننده عمل می‌کند و به نحوه عملکرد میلگرد فولادی شباهت دارد؛ ضمن اینکه علاوه بر آن دارای مزایای تجدیدپذیر و زیست‌تخریب‌پذیر بودن است.

با مخلوط کردن این مواد گیاهی با بتن، می‌توان استحکام و دوام آن را افزایش و در عین حال استفاده از مواد سنتی و انرژی‌بًر (موادی که تولید آن‌ها مستلزم صرف انرژی زیاد است) را کاهش داد. قابلیت استفاده از مصالح ساختمانی برای ترسیب کربن امیدوارکننده است؛ اما گسترش این چشم‌انداز در سطح جهان با چالش‌هایی همراه است.