شاید این مطالب برایتان مفید باشد
به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، کارگردان در این مسیر، با زنانی ملاقات می‌کند که قوی‌ترین نمادهای معاصر قدرت و آزادی زنانه را تجسم بخشیده‌اند: جنگجویان زن کُرد. او برای کشف و شهود در این جغرافیای جنگی، به سرزمینی قدم می‌گذارد که در آن زنان ایزدی در خط مقدم مبارزه با داعش قرار دارند.
فیلم نه‌تنها جنگ را از زاویه‌ای تازه به تصویر می‌کشد، بلکه به بررسی روی دیگری از حضور زنان در جنگ می‌پردازد؛ چیزی که در سینمای مستند بسیار کمیاب است. دوربین کارگردان بیشتر در فضای عمومی جمع‌های زنان حضور دارد و به‌مرور از این فضا به حوزه‌های شخصی برخی از این جنگجویان نزدیک می‌شود. دخترانی که گویی از زندگی روزمره خود فرار کرده‌اند، حالا در میانه نبرد و تعلق به جمعی متفاوت، معنای جدیدی برای هویت و آزادی پیدا می‌کنند.
آنچه این مستند را باکیفیت و خاص می‌کند، نه‌تنها موضوع نادیده‌اش در سینمای مستند، بلکه توانایی کارگردان در ایجاد پیوندی عمیق با سوژه‌هایش است. او با پرسش‌گری و مشاهده دقیق، میان خود و زنانی که روایت‌گر داستان زندگی‌شان است، فضایی مشترک می‌سازد که به مخاطب اجازه می‌دهد این موقعیت تازه را بهتر بفهمد.
در نهایت، «دروازه رویاها» چیزی فراتر از یک مستند است؛ سفری به عمق معنای زن بودن در یکی از سخت‌ترین و پیچیده‌ترین جغرافیاهای جهان، که مخاطب را درگیر و همراه می‌کند. این اثر به‌خوبی نشان می‌دهد چرا این نوع روایت‌ها، با تمام کمبودشان در سینمای مستند، می‌توانند چنین تاثیرگذار و ماندگار باشند.
جشن مستقل سینمای مستند ایران رویدادی سالانه است که با همکاری انجمن صنفی تهیه‌کنندگان سینمای مستند و انجمن صنفی کارگردانان سینمای مستند و زیر نظر هیات رئیسه جشن برگزار می‌شود.
این جشن در دوره سیزدهم به ریاست محمد شکیبانیا به شیوه آکادمی داوری و اختتامیه آن ۱۲ اسفند ۱۴۰۳ برگزار خواهد شد.
منبع
