این نشست بهعنوان یکی از بزرگترین رویدادهای جهانی برای تبادل نظر میان نخبگان اقتصادی، سیاسی، و اجتماعی شناخته میشود و فرصتی طلایی برای کشورهای مختلف بهویژه جمهور اسلامی ایران است تا جایگاه خود را در عرصه جهانی تثبیت کنند.
حضور ایران در مجمع جهانی اقتصاد داووس سابقهای نسبتاً کوتاه اما پر از چالشها و فرصتهای مختلف دارد. ایران در سالهای اخیر در این نشستها شرکت کرده است و این فرصت را یافته است که در کنار دیگر قدرتهای اقتصادی جهان، بر سر میز مذاکره بنشیند. در حالی که این حضور بهطور طبیعی با چالشهای خاص خود همراه است، از سوی دیگر میتواند بهعنوان یک ابزار مهم برای تقویت روابط بینالمللی ایران با دیگر کشورها بهشمار آید.
سابقه تاریخی حضور ایران در نشستهای بینالمللی
در تاریخ ایران، به ویژه در دورانهای مختلف حکومتی، نشستهای بینالمللی و گفتوگوهای دیپلماتیک وجود داشته است که ایران در آنها حضور داشته و بهرهبرداریهایی نیز از آنها کرده است. اگرچه نشستهایی بهطور خاص مشابه مجمع جهانی اقتصاد در گذشته رایج نبوده، اما ایران در دورانهای مختلف تاریخ خود از نشستهای بینالمللی و دیپلماتیک برای تقویت روابط اقتصادی، سیاسی و فرهنگی بهره برده است. بهطور تاریخی، میتوان به چند نمونه اشاره کرد:
الف. نشستهای دیپلماتیک دوران هخامنشیان: در دوران هخامنشیان (قرنهای ۶ تا ۴ قبل از میلاد)، ایران بهعنوان یک امپراتوری بزرگ و قدرتمند در زمینه روابط بینالملل نقش مهمی داشت. داریوش اول و خشایارشا از بزرگترین پادشاهان این دوره، با کشورهای مختلف از جمله یونان، مصر، هند و دیگر سرزمینهای آسیای میانه و غربی روابط دیپلماتیک برقرار میکردند. اگرچه این نشستها بهصورت نشستهای مدرن امروزی نبود، اما ارسال سفرای رسمی و تبادل فرهنگها و قراردادهای تجاری و صلح از جمله اقدامات مهم در این دوران بوده است.
ب. کنفرانسهای صلح دوران ساسانیان: در دوران ساسانیان (قرنهای ۳ تا ۷ میلادی)، ایران با امپراتوری روم و دیگر قدرتهای منطقهای درگیر روابط پیچیدهای بود. برخی از این روابط از طریق کنفرانسها و نشستهای دیپلماتیک به نتیجه میرسید.
ج. نشستهای دیپلماتیک دوران صفویه: دوران صفویه (قرنهای ۱۶ تا ۱۸ میلادی) را میتوان یکی از دورانهای مهم در تاریخ دیپلماسی ایران دانست. شاه عباس اول بهویژه با دقت و هوشمندی در روابط بینالمللی عمل میکرد و نشستهای مختلفی برای ایجاد روابط تجاری، نظامی و فرهنگی با کشورهای مختلف از جمله پرتغال، انگلیس و عثمانی برگزار میشد. کنفرانسهای تجاری و نظامی و همچنین معاهدات صلح در این دوران نقش اساسی در حفظ ثبات ایران داشت.
فرصتهای اقتصادی و دیپلماتیک برای ایران
۱- بازسازی روابط اقتصادی و دیپلماتیک: ایران پس از سالها تحریمهای بینالمللی و فشارهای سیاسی، همچنان در تلاش است تا روابط خود را با کشورهای مختلف بهبود بخشد. حضور در داووس این فرصت را فراهم میآورد که ایران از طریق گفتوگوهای مستقیم و غیررسمی با مسئولان کشورهای مختلف، روابط اقتصادی خود را بازسازی کرده و فضای مثبتتری برای سرمایهگذاری خارجی ایجاد کند.
۲- فرصت برای جذب سرمایهگذاری خارجی: با توجه به ظرفیتهای بالقوه ایران در حوزههای مختلف مانند نفت و گاز، معادن، صنایع غذایی و فناوری، داووس میتواند بستری مناسب برای معرفی این فرصتها به سرمایهگذاران بینالمللی باشد. کشورهای مختلف به دنبال فرصتهای جدید برای سرمایهگذاری در بازارهای نوظهور هستند و ایران میتواند با بهرهبرداری از این موقعیت، جذب سرمایهگذاران خارجی را در اولویت قرار دهد.
۳- تقویت جایگاه ایران در نظام اقتصادی جهانی: داووس به عنوان یکی از بزرگترین گردهماییهای اقتصادی جهان، فرصتی برای ایران است تا نقش خود را در تحولات اقتصادی جهانی برجسته کند. این رویداد نه تنها محل تبادل نظر در مورد مسائل اقتصادی است، بلکه فرصتی برای مشارکت فعال ایران در بحثها و تصمیمگیریهای کلان اقتصادی محسوب میشود.
۴- نشان دادن عزم ایران برای تعامل سازنده با جهان: ایران میتواند از حضور در داووس به عنوان نمادی از سیاست خارجی خود در جهت تعامل و همکاری سازنده با جهان استفاده کند. این مسأله به ویژه برای کشورهایی که ایران را به عنوان یک شریک تجاری معتبر نمیشناختند، اهمیت دارد. پیام حضور ایران در داووس این است که ایران به عنوان کشوری مستقل و صاحبنظر، آماده است تا در عرصه جهانی مشارکت کند.
تهدیدها و چالشها
۱- چالشهای سیاسی و اقتصادی موجود: حضور ایران در داووس با چالشهایی همراه است. تحریمهای اقتصادی، محدودیتهای تجاری و فشارهای سیاسی که از سوی برخی کشورهای غربی اعمال میشود، همچنان موانعی جدی برای تعاملات اقتصادی و تجاری ایران با دیگر کشورها هستند. این مسأله میتواند مانع از دستیابی ایران به تمامی فرصتهای موجود در داووس شود.
۲- رقابت با کشورهای قدرتمند: در شرایطی که بسیاری از کشورهای بزرگ و قدرتمند در این مجمع حضور دارند، ایران باید تلاش کند تا به نحوی جایگاه خود را تثبیت کند و در کنار سایر کشورها به عنوان یک بازیگر اقتصادی مهم شناخته شود. این رقابت میتواند ایران را با چالشهای بیشتری در مذاکرات مواجه کند.
چشماندازهای آینده
۱- تقویت همکاریهای منطقهای: ایران میتواند از مجمع جهانی اقتصاد برای تقویت روابط اقتصادی و سیاسی خود با کشورهای منطقهای بهرهبرداری کند. حضور در داووس فرصتی است برای ایجاد ارتباطات جدید و تقویت همکاریها با کشورهای خاورمیانه، آسیا و حتی آفریقا. این همکاریها میتواند به ایران کمک کند تا در سطح منطقهای نقش مهمتری ایفا کند.
۲- پیوستن به اقتصاد دیجیتال و نوآوریهای جهانی: با توجه به پیشرفتهای سریع در فناوریهای دیجیتال و نوآوریهای اقتصادی، ایران میتواند در داووس به دنبال فرصتی برای ورود به عرصههای جدیدی مانند اقتصاد دیجیتال، بلاکچین و فناوریهای نوین باشد. این بخشها به سرعت در حال رشد هستند و ایران میتواند با بهرهبرداری از این فرصتها، نقشی مؤثر در این حوزهها ایفا کند.
۳- ایجاد تصویر مثبت و متوازن: ایران باید بهطور فعال در تلاش باشد تا تصویر مثبت و متوازنی از خود در داووس ارائه دهد. این امر میتواند از طریق تعاملات سازنده، بهویژه در حوزههای اقتصادی و علمی، امکانپذیر باشد. ایران باید نشان دهد که آماده است تا از راههای دیپلماتیک و اقتصادی به حل مسائل جهانی کمک کند و در کنار دیگر کشورها به سمت توسعه پایدار حرکت کند.
حضور ایران در مجمع جهانی اقتصاد داووس فرصتی است که نباید آن را از دست داد. این رویداد میتواند به ایران کمک کند تا جایگاه خود را در نظام اقتصادی جهانی تقویت کرده و روابط اقتصادی و دیپلماتیک خود را بازسازی کند. در عین حال، باید چالشها و تهدیدهای موجود را با دقت بررسی کرده و استراتژیهای مناسبی برای مقابله با آنها تدوین کرد. ایران باید از این فرصت به بهترین نحو استفاده کرده و با تعامل هوشمندانه و سازنده، نقش خود را در تحولات جهانی بهطور مؤثری ایفا کند. این حضور میتواند فرصتی بینظیر برای ایران باشد تا دیدگاهها و سیاستهای خود را بهطور مستقیم و شفاف به جهانیان منتقل کند. این حضور میتواند به تقویت تصویر ایران در سطح بینالمللی کمک کند و فرصتی برای رفع سوءتفاهمات و ترسیم تصویری مثبت از ایران در میان مخاطبان جهانی ایجاد کند.
*عضو هیات علمی دانشگاه
منبع