تفسیر عرفانی دعای مُجیر، از سیدسلمان صفوی منتشر شد

به گزارش خبرنگار کتاب ایرنا، دعای مُجیر یکی از دعای مشهور و معتبر نبوی(ص) است. دعای مجیر، سفری به قلب دعا، نوری در دل تاریکی و پناه بی‌پناهان است.

دعای مُجیر، مناجات عاشقانه با حضرت محبوب است. منطوق دعای مجیر طلب اجتناب از سقوط وجودی و مفهوم مخالف آن طلب تعالی وجودی از طریق توسل به اذکار «اسماء الله الحسنی» است. «سبحانک»، «تعالیت»، «مجیر» و «نار» کلمات پربسامد دعای مجیر هستند. خدای متعال توانایی حمایت از استعلای وجودی آدمی را دارد. خدای مهربان، مجیر(پناه دهنده) مطلق آدمی است. اسماء الله، مظهر صفات خدای یگانه است.

در این کتاب طی چند فصل، دعای مجیر با توجه به کتاب «التوحید» شیخ صدوق (۳۰۵-۳۸۱ق) تفسیر عرفانی شده است. در فصل اول دعای مجیر بطور اجمالی معرفی شده است. سپس با توجه به آنکه در دعای مجیر به اسماءالله الحسنی توسل جسته شده است، فصلی به اسماء الله الحسنی به مثابه فرا گفتمان اسلامی اختصاص داده شده است، سپس اسماءالله الحسنی در قرآن تبیین شده است، پس از آن اسماءالله از منظر حکما تبیین شده است و نظریه حدوث اسمایی جهان تشرح شده است. در فصل بعد رابطه بینا متنی دعای مجیر با قرآن و دعای جوشن کبیر توصیف شده است. قبل از ورود به تفسیر دعای مجیر، ساختار دعای مجیر تبیین شده است. آن گاه تفسیر تک تک بندهای دعای مجیر بیان شده است.

سید سلمان صفوی، رییس آکادمی مطالعات ایرانی لندن، مثنوی‌شناس و قرآن پژوه معاصر در راستای بازخوانی متون مقدس اسلامی و ادبیات عرفانی تا کنون ۶۰ کتاب به فارسی و بیست کتاب به انگلیسی منتشر کرده است. از جمله تفسیر ساختار معنایی مثنوی معنوی(برنده جایز جهانی کتاب سال)، تفسیر ساختاری سوره حمد، تفسیر ساختاری سوره بقره، تفسیر ساختاری سوره آل عمران، دیدار محبوب: نماز در قرآن، زندگی پس از مرگ(معاد در قرآن) و دانشنامه معاصر قرآن کریم.

کتاب «آتش فراق محبوب: تفسیر عرفانی دعای مُجیر» تالیف سید سلمان صفوی، فیلسوف نوصدرایی، از سوی «انتشارات تراث اسلامی»، در ۳۰۰ صفحه منتشر شد.