بوی حسین می‌وزد از منزل شهید+ فیلم

به گزارش خبرنگار معارف ایرنا هنوز بیش از دو هفته تا ۲۸ رجب باقی مانده است؛ همان روزی که عاشقان و دلدادگان حسینی صدای زنگ کاروان امام حسین(ع) را می شنوند که آن حضرت با اهل و عیال و یارانش از مدینه عازم مکه است تا از آنجا هم به کوفه برود و در نهایت به کربلا برسد و چه زیبا گفته است سیدمرتضی آوینی، سید شهیدان قلم که «قافله عشق در سفر تاریخ است و این تفسیری است بر آنچه فرموده اند کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا. این سخنی است که پشت شیطان را می‌لرزاند و یاران حق را به فیض دائم رحمت او امیدوار می‌سازد.»

وصف حال آزادگان و دوستداران سیدالشهدا از همین روزها دیدنی است؛ برخی خود را در کاروان حسینی تصور می کنند ولی نمی دانند آیا با حسین تا کربلا خواهند رفت یا در میانه راه همچون بسیاری از کسانی که ادعای پیروی از ولایت را داشتند، بی بیراهه می روند و از عاشورا جا می مانند.

داستان کربلای ایران در هشت سال دفاع مقدس هم شنیدنی است که چگونه رزمندگان آن دوران همه چیز خود را فدای حسین زمان کردند و دست از دل و جان شستند و «احیاء عند ربهم یرزقون» شدند و حالا نظاره گر جاماندگانی هستند که سال ها حسرت شهادت می کشیدند و از عاقبت خود می ترسیدند. در این میان برخی از شهدا بیش از دیگران بوی حسین می دهند و یادشان، دل ها را بیشتر کربلایی می کنند. مثل شهید مجید قاری که هم رزمنده بود و هم قاری قرآن.

عاشقان حسینی همیشه به دنبال بهانه و مناسبتی هستند تا یادی از ارباب بی کفن کنند؛ گاهی با دیدن یا خوردن جرعه ای آب، سلامی بر حسین می دهند؛ گاهی با در آغوش گرفتن کودکی چند ماهه به یاد علی اصغر حسین اشک می ریزند و گاهی با شنیدن تلاوت قرآن به یاد قرآن خواندن امام خود در مجلس می افتند که چگونه یزید بی حیا با چوب خیزران بر لب های مبارک آن حضرت اهانت می کرد.

دیدار جامعه قرآنی با مسعود قاری برادر شهید و برخی از دوستان و اقوام این شهید از آن جلساتی بود که دل های حاضران را با نور قرآن و مصیبت امام حسین(ع) جلا می داد؛ از صحبت های حاج آقای شاهمرادی گرفته که اقتدای شهدا به سیدالشهدا گفت تا مداحی ماشاءالله قدیمی که دل ها را روانه کربلا کرد.

حجت الاسلام سیدحسن شاهمرادی استادیار ناحیه کربلا وابسته به بسیج منطقه چهار تهران گفت: این شهدا به امام حسین(ع) اقتدا کرده اند که در شب عاشورا فرمود من در دنیای شما چهار چیز را دوست دارم و یاران خود را در شب عاشورا به تلاوت قرآن، نماز، دعا و استغفار سفارش کرد.

وی گریزی هم شام و کاروان اسرای کربلا زد و گفت: امام حسین(ع) با سر بریده برای مردم قرآن تلاوت کرد و قرآن خواندن آن حضرت در تشت طلا تکرار شد. لذا شهدای قاری یک درجه بالاتر از شهدای دیگر دارند که همراه قرآن زندگی کردند.

شاهمرادی با بیان روایتی از امام صادق (ع) گفت: هر جوان مومنی که به تلاوت کلام الهی بپردازد، قرآن با گوشت و خونش عجین می شود و لذا خدا، درجات و مراتب بالاتری به قاریانی خواهد داد که به مقام شهادت رسیدند.

حجت‌الاسلام احمد قاری استاد حوزه مروی و پسر عموی شهید قاری گفت: ما از کودکی به قرائت قرآن رو آوردیم و یکی از لذت های من این است که با همان واکمن های قدیمی به تلاوت های محمدصدیق منشاوی یا عبدالباسط یا سعید مسلم گوش می کنم.

این استاد حوزه امیرالمومنین در لویزان از سنت زیبای استاد سیدمحسن موسوی بلده برای زنده نگه داشتن یاد شهدا یادی کرد و گفت: من سال ۷۰ به دارالتحفیظ و جلسات قرائت موسوی می رفتم که هنوز هم هنگام حضور و غیاب قاریان، نام شهدای جلسه را می گوید و حاضران به جای شهید حاضر می گویند و به نظرم پیوند قرآن با شهادت کمیاب است.

مسعود قاری از برادر کوچکتر خود گفت که قبل از پیروزی انقلاب با هم به کلاس های تجوید استاد مرحوم محمدتقی مروت می رفتند که روزهای جمعه در مسجد سیدسجاد در بنی هاشم جنوبی برگزار می شد. برادرم قبل از انقلاب در محل یعنی تهرانپارس، کلاس تجوید برگزار می کرد؛ آن هم با توجه به شرایط آن زمان که مسائل قرآنی کمتر در جامعه مطرح می شد.

وی با اشاره به وضعیت کلاس های قرآنی قبل از انقلاب گفت: پدرم یکی از قاریان قرآن بود و ما نیز به سوی قرآن جذب شدیم؛ به گونه ای که در کودکی موفق به یادگیری قرآن شدیم. البته جد پدری من قاری بود و به همین دلیل به قاری معروف شد و من زمانی که دانش آموز بودم و به دبستان هاتف می رفتم، سر صف قرآن می خواندم.

این برادر شهید یادی از پدر و مادر خود کرد که محمد قاری پس از چند سال در فراق پسرش در سال ۶۳ و مقدسه آل طه یعنی مادر شهید دو سال پیش به دیدار معبود شتافتند. البته جای منیژه و ملیحه قاری که خواهران شهید بودند در این مراسم خالی بود.

اگر قرار باشد به جای خالی اشاره کنیم، باید بگوییم جای کسانی دیگر هم در این برنامه خالی بود که گاهی از زبان حاضران شنیده می شود؛ مثلا مدیران و خبرنگاران رسانه هایی که می توانند پیام رسان شهیدان باشند؛ به ویژه رسانه هایی که نام قرآن در پسوند نام سازمانشان دیده می شود. مثل شبکه قرآن. البته حضور برخی اصحاب رسانه مایه دلگرمی برگزار کنندگان این مراسم است. مثل خبرگزاری ایکنا یا رادیو قرآن یا صدا و سیما و همچنین کسانی که به نمایندگی از سازمان های قرآنی در چنین برنامه هایی حاضر می شوند.

ابوالفضل قدیانی قاری و پیشکسوت قرآنی، حامد حسین زاده مداح و نماینده معاونت قرآن و عترت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، محمدحسین بهرنگی از معاونت قرآن و عترت بسیج شرق تهران، حسین طنابی از مرکز امور قرآنی سازمان اوقاف و امور خیریه، سمیرا قنبری تهیه کننده مستند رادیویی حکایت جاودانگی که روزهای پنجشنبه از رادیو قرآن پخش می شود و حجت‌الاسلام امیرحسین شرفی مسئول تعلیم و تربیت ناحیه کربلا از میهمانانی بودند که طبق معمول به دعوت سازمان بسیج قرآن و عترت بسیج تهران لبیک می گویند.

رحیم قربانی مسئول سازمان قرآن و عترت بسیج تهران نیز از قرائت زیبای شهید قاری گفت که قبل از انقلاب پای درس استاد مروت می نشسته و جزو اولین شهدای قرآنی بود.

بهروز یاریگل پیشکسوت قرآنی گفت: توفیق دیدار با خانواده های شهدای قرآنی یک معنویتی ایجاد می کند که «شارژ» می شویم. این شهید جزو شهدای اوایل انقلاب بود که در سال ۵۹ به شهادت رسید.

وی از احمد انصاری اصیل به عنوان نخستین قاری شهید یاد کرد که در سال ۵۸ به شهادت رسید و در ادامه گفت: او طلبه ای بود که از تهران به صورت داوطلبانه به پاوه رفت و در بیمارستان به شهادت رسید ولی دشمن حمله کرد و سر از تن شهدا جدا کرد.

عباس گلشنی که سال ها همدم و همبازی شهید بوده، زندگی این شهید قاری را به سه بخش کودکی، نوجوانی و جوانی تقسیم کرد و گفت: در دوران طفولیت با هم بزرگ شدیم و با هم شیطنت می کردیم و به مدرسه می رفتیم. پدرش فردی منضبط و متدین بود و اجازه نمی داد فرزندانش در زمان طاغوت به گمراهی کشیده شوند.

وی افزود: اگرچه در دوره راهنمایی با هم یک جا نبودیم ولی با هم ارتباط داشتیم. او هیچ وقت مثل دیگران جوانی نکرد و همیشه در مسجد سیدسجاد در مجیدیه بود و ما پیش پدر حجت الاسلام نصرت الله هاتفی قرآن و حدیث یاد می گرفتیم و به مرور مسائل سیاسی را تجربه کردیم تا این که انقلاب شد و در مسجد کمیته را تشکیل دادیم. البته من بیشتر به بخش نظامی علاقه داشتم ولی مجید با پدرش در توزیع ارزاق به مردم فعالیت می کرد تا این که مجید لباس ارتش به تن کرد و به دزفول رفت و آنجا شهید شد.

ماشاء الله قدیمی از دوستان شهید که مداح اهل بیت هم هست، گفت که بیشترین کسی که در یادگیری قرآن او نقش داشته، همین شهید قاری است و در ادامه گفت که این خانواده علاوه بر عزاداری در دهه اول محرم، دهه دوم نیز جلساتی برای عزاداری برپا می کردند. این ذاکر اهل بیت در ادامه، محفل را با ذکر مصیبت اهل بیت(ع) صفا بخشید و دل های حاضران را روانه حرم شش گوشه امام حسین(ع) کرد.